پرتوی از نهج‌البلاغه: با نقل منابع و تطبیق با روایات ماخذ دیگر(دوره 5 جلدی) پژوهش، برگردان و ویراستاری سیدمحمدمهدی جعفری؛ با استفاده از ترجمه سیدمحمود طالقانی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، 1380. چاپ سوم. (چاپ اول: 1374). وزیری.

اميرالمؤمنين امام علي‌بن ابي‌طالب(ع) در طول زندگي پربار و‌ آموزنده خود سخنان حکمت آميز کوتاه و بلند بسياري به زبان آورده، بسياري از اين سخنان برگرفته از کتاب خدا يا پيامبر بزرگوار بوده، و شمار قابل توجهي از آنها هم دستاورد شخصي امام بوده و از تاريخ و اجتماع و طبيعت سرچشمه گرفته است.برخي از محققان و اندیشمندان دوستدار امام (ع)، همه سخنان حکمت‌آميز را، چه آنها كه گوينده‌اش شناخته شده بوده است، و چه سخناني که نمي‌دانسته اند از کيست، به اميرالمومنين نسبت داده اند، و برخي از مخالفان و مغرضان بخشي از سخنان امام را به ديگران نسبت داده اند. سيد رضي، در بخش سوم نهج‌البلاغه، حدود پانصد کلمه کوتاه حکمت آميز از اميرالمومنين(ع) آورده است که جز در چهار مورد، به روش معمول خود، نيازي به آوردن سند و منبع سخن نمي‌ديده است.

نگارنده اثر حاضر، نهج‌البلاغه را از نسخه معتبر « ابن شدقم » گرفته با دو نسخه خطي کهن ديگر (در بخش خطبه‌ها با هفت نسخه خطي و چندين نسخه چاپي ) مقابله کرده است، از اين روي ترتيب حکمتها و شمار آنها را از روي اين نسخه هاي خطي تعيين شده است.در پايان، زندگينامه کاتب اين نسخه، یعنی ابن شدقم، به اختصار آمده است.

بدین ترتیب نهج‌البلاغه حاضر در پنج جلد، به شرح زیر تنظیم شده است:

جلد 1: از آغاز نهج البلاغه تا خطبه 81.

جلد 2: از خطبه 82 تا خطبه 154.

جلد 3: از خطبه 155 کلام 240 ( پايان بخش نخست نهج البلاغه).

جلد 4: نامه ها، وصيت نامه ها، بخشنامه هاي اداري، عهدنامه ها و...

جلد 5: کلمات قصار حکمت آميز (پايان نهج‌البلاغه).

به زعم برخی پژوهشگران، ویژگی‌های این اثر به قرار زیر است:
1. گزينش متني دقيق و مطابق شده با نسخه‌هاي معتبر از نهج‌البلاغه؛
2. ترجمه‌اي دقيق و آموزشي، براي بهره‌مند شدن همگان بويژه دانشجويان و فرهيختگان و پژوهشگران؛
3. نشان دادن منبع سخنان و گاه سند آنها در منابع و ماخذ معتبر؛
4. نشان دادن سخنان بطور کامل در برخي از موارد؛
5. تعيين عنوان براي همه 240 کلام و خطبه و نامه تا پايان بخش دوم (نامه‌ها)؛
6. تعيين موضوع يا موضوع‌هاي هر سخن و نامه؛
7. تعيين تاريخ هر سخن (در صورت امکان)؛
8. مشخص کردن و نشان دادن آيات قرآن، روايات نبی اکرم(ص)، چه به صورت نقل قول صريح، يا تضمين يا تلميح يا اقتباس يا اشاره، و اشعار و ضرب المثلها، و برخي نکات بلاغي سخن؛
9. شماره‌گذاري براي فقرات سخنان مفصل جهت تسهيل در پيدا کردن سخنان؛
10. توضيحات پيش از هر خطبه يا کلام يا نامه براي روشن کردن موقعيت تاريخي يا اجتماعي هر سخن، و مطالب ديگري که پيرامون سخن و پيوند آن با سخنان ديگر وجود دارد.